Logika konturów definiowana jest w formie tak zwanych "punktów definicji konturu" i dostępna jest tylko w przypadku konturów typu "Wyciąganie konturu". W edytorze konturu w punktach menu Wstaw > Logika > "Element logiczny" do dyspozycji są specjalne punkty menu, które każdorazowo uruchamiają interakcję do plasowania i numerowania punktu definicji konturu.
Porada:
W przypadku plasowania elementów logicznych można wykorzystać funkcję ortogonalną:
|
Klawisz |
Polecenie |
|---|---|
| [X] |
Aktywuj funkcję ortogonalną w kierunku poziomym |
| [Y] |
Aktywuj funkcję ortogonalną w kierunku pionowym |
| [<], [>] |
Aktywuj / dezaktywuj funkcję ortogonalną w kierunku poziomym / pionowym, dezaktywuj włączoną funkcję ortogonalną |
Można wstawiać następujące elementy logiczne:
Szyna zdefiniowana przez użytkownika na przedniej stronie może mieć kilka szyn prowadzących. Dlatego też w tym miejscu na samej grafice szyny konturu plasowane są kolejne szyny logiczne, które definiują szyny prowadzące.
Szyny prowadzące wprowadzane są jako punkt tekstowy z oznaczeniem "Szyna prowadząca". Punkt plasowania tekstu wyciągany jest w szynie 3D w kierunku "szyny logicznej". Graficznie szyna logiczna prezentowana jest jako cienki korpus. Można ją aktywować i można na niej plasować elementy w taki sam sposób, jak na szynie montażowej.
Przykład: Przednia szyna prowadząca
Szyna prowadząca z wyrównaniem
W przypadku tej szyny prowadzącej można określić kierunek, w którym elementy mają być plasowane na szynie. Po plasowaniu punktu wstawienia wyświetli się na nim końcówka strzałki, którą można obrócić pod dowolnym kątem wokół punktu wstawienia. Drugim kliknięciem ustawia się strzałkę w wybranym kierunku. Szyna prowadząca otrzymuje wówczas wyrównanie wskazywane przez strzałkę.
Po zakończeniu akcji punkt wstawienia oraz wyrównanie strzałki można zmieniać również w późniejszym czasie. Kliknij w tym celu odpowiednią szynę prowadzącą i zmień pozycję punktu wstawienia lub położenie strzałki.
Dzięki indywidualnemu wyrównaniu kilku szyn prowadzących istnieje np. możliwość plasowania elementów ze wszystkich stron na prostokątnej szynie lub profilu, które są umieszczone pionowo na plasowanych powierzchniach.
Cztery szyny prowadzące z wyrównaniem i pionowym plasowaniem elementów na takiej szynie w obszarze zabudowy
Powierzchnia montażowa
Powierzchnia montażowa jest powierzchnią obiektu 3D, którą można wyposażać w elementy. Jeżeli obiekt 3D został wygenerowany w wyniku wyciagnięcia konturu, wówczas na rysunku konturu powierzchnia montażowa definiowana jest za pomocą dwóch punktów tekstowych. Pomiędzy punktami tekstowymi "Powierzchnia montażowa 1.1" i "Powierzchnia montażowa 1.2" każdorazowo generowana jest linia 2D, która w czasie wyciągania korpusu 3D zostaje wydłużona w kierunku powierzchni, tworząc głębokość. Powierzchnia ta tworzy powierzchnię montażową, którą można wyposażyć w elementy.
Oba punkty należy wprowadzać w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Pierwsza liczba punktu tekstowego określa, jakie dwa punkty tworzą warstwę; druga liczba zlicza oba punkty jednej warstwy.
Powierzchnia montażowa NC
Tak zwana "Powierzchnia montażowa NC" jest powierzchnią montażową na jednym z korpusów 3D wygenerowanych z jednego konturu, która ma być wykorzystywana do obróbki NC. Do wygenerowania tego rodzaju powierzchni montażowych wykorzystywane są dwa punkty tekstowe z oznaczeniem "Powierzchnia montażowa NC".
Wymiar nominalny
Wymiar nominalny jest fizyczną powierzchnią elementu, która jest zaciskana w maszynie NC (wraz ze wszystkimi akcesoriami). Definiuje ona rozmiar powierzchni montażowej istotnej z punktu widzenia obróbki NC i technologii produkcji.
Maszyny NC określają współrzędne wykonywanych otworów i frezowań, zawsze wychodząc z punktu zerowego, który powinien znajdować się na obrabianej powierzchni. Dlatego należy uwzględnić, że płyta montażowa jest wkładana do wiertarki automatycznej wraz z akcesoriami, czy też są one wcześniej usuwane. Za pomocą wymiaru nominalnego do maszyny przekazywana jest informacja o tym, jak duży jest obrabiany element i gdzie znajduje się w maszynie obrabiana powierzchnia.
Chcąc dopasować wymiar nominalny, należy oprócz punktu "Powierzchnia montażowa NC 1.2" wprowadzić dodatkowo punkt "Wymiar nominalny 1.2". Wówczas punkt ten rzutuje dopasowany wymiar nominalny na linię i tym samym rozszerza powierzchnię montażową.
Grzebień kablowy, przód / grzebień kablowy, tył
Te elementy logiczne generują powierzchnie montażowe do plasowania wycięć na okablowanie oraz obszarów trasy na grzebieniu kablowym. Umożliwia to wyznaczanie trasy połączeń w systemie okablowania.
Zobacz również