Aby możliwa była kontrola identyfikatorów aparatów, np. pod kątem długości i prawidłowych znaków, muszą one zostać rozdzielone. Standardowo identyfikatory w EPLAN dzielą się w następujący sposób:
- Częściowy ID 1
- Częściowy ID 2
- Prefiks
- Identyfikator
- Licznik
- Podlicznik.
W niektórych wypadkach (np. w technice strumieniowej) różne identyfikatory muszą być wpisywane w jednym polu. W ten sposób np. identyfikator i licznik mogą zawierać inne znaki. W tych sytuacjach identyfikator funkcji może być analizowany i dzielony na kolumny zgodnie z określoną regułą.
Do analizy wykorzystywane są trzy grupy znaków:
- Liczby: 0-9
- Znaki specjalne: = + - _ / : & * ? , .
- Pozostałe: Wszystkie pozostałe znaki Unicode.
Jeżeli w ramach identyfikatora zostanie zmieniona grupa znaków (np. po liczbie następuje znak specjalny "...0-..."), wówczas znak nowej grupy zostaje wpisany do następnej kolumny. Dopóki grupa znaków nie zmienia się, wszystkie znaki zostają wpisane do tej samej kolumny.
Wskazówka:
Podział ID nie uwzględnia pełnego identyfikatora aparatu, lecz tylko blok oznaczeń "ID"; inne oznaczenia struktury (np. numer urządzenia w ID płynów) nie są dzielone.
Tytuły i liczbę kolumn można określić w schemacie. Jeżeli kolumny są niewystarczające, pozostałe części składowe identyfikatora są wpisywane do ostatniej kolumny.
Przykład:Identyfikator "0-0W4" (0 odpowiada numerowi urządzenia, -0W4 odpowiada identyfikatorowi) zostaje podzielony na następujące kolumny:
|
Część 1 |
Część 2 |
Część 3 |
|
|---|---|---|---|
|
0 |
O |
4 |
Jeżeli są zdefiniowane tylko dwie kolumny, identyfikator zostaje podzielony w następujący sposób:
|
Część 1 |
Część 2 |
|
|---|---|---|
|
0 |
W4 |
|
Funkcje, które identyfikator przejmuje od innej funkcji (z lewej lub na górze) nie mogą być edytowane. Odpowiednie pola zostają zaznaczone na szaro.
Również zagnieżdżone części składowe identyfikatora nie mogą być edytowane, a odpowiednie pola zostają zaznaczone na szaro.
Zobacz również