Do każdej właściwości bloku dostępna jest odpowiednia właściwość formatu. Obie właściwości Właściwość bloku [n] oraz Właściwość bloku: Format [n] tworzą jedną całość. Właściwość formatu ustala przy tym, jakie właściwości zostaną zebrane we właściwości bloku. Przynależna właściwość bloku wyświetla wynik w edytorze graficznych lub w zestawieniach.
Właściwości bloku i należące do nich właściwości formatu są indeksowane. Wspólny indeks tworzy przy tym wspólne właściwości bloku i formatu.
Przykład:Właściwość bloku: Format [1] określa format.
Właściwość bloku [1] wyświetla rezultat.
Właściwości bloku nie mogą być wielojęzyczne, rezultat jest zawsze prostym ciągiem znaków. Język, w którym będą zapisywane w rezultacie poszczególne osadzone właściwości, można ustawić w każdej właściwości osobno. W przypadku wybrania w jednej właściwości opcji "Wszystkie języki", rezultat będzie zapisywany we wszystkich ustawionych językach wyświetlanych jeden pod drugim.
Właściwości bloku są aktualizowane automatycznie w momencie gdy są wyświetlone lub sprawdzane. W przypadku właściwości pośrednich możliwe jest zagnieżdżenie: Jeśli dana właściwość bloku odwołuje się do innej właściwości bloku, to jeśli pierwsza z nich nie jest aktualna, zostanie zaktualizowana najpierw druga.
Właściwości bloku są rozlokowane na oddzielnych poziomach. W ten sposób właściwości bloku można przedstawiać w specjalnym kolorze oraz – o ile korzystasz z właściwości bloku tylko dla właściwości pośrednich – rozpoznać w schemacie już na podstawie koloru, że wyświetlana informacja nie może być edytowana przy tym obiekcie.
Właściwości pośrednie
Właściwości pośrednie używa się wtedy gdy potrzebny jest dostęp do właściwości obiektów, które są powiązane z wyświetlanym obiektem. Jest to możliwe za pośrednictwem właściwości bloku.
Wraz z danym obiektem można korzystać z następujących pozostałych obiektów:
- Projekt, w którym znajduje się obiekt
- Strona, na której jest umieszczony obiekt
- Obiekty, które są związane z tym obiektem za pośrednictwem połączeń
- Połączenia i kable, które są przyłączone do obiektu
- Dane funkcji głównej
- Artykuły, które są wprowadzone do obiektu.
Właściwości pośrednie można wybierać we właściwości formatu za pomocą nawigacji przyciskami 
(Następny stopień) oraz 
(Poprzedni stopień).
Określ automatyczne teksty funkcyjne za pomocą właściwości bloku
Przy funkcjach w edytorze graficznym istnieje możliwość zestawienia za pomocą właściwości bloku automatycznego tekstu funkcyjnego z różnymi właściwościami i separatorami. W tym celu w pierwszej zakładce w oknie właściwości dostępna jest dla tabeli właściwości właściwość Właściwość bloku: Format (tekst funkcyjny, automatyczny) (ID 20545).
Podobnie jak dla właściwości formatu, za pomocą następnego okna dialogowego Format określ, które właściwości i separatory są zestawione we właściwości bloku. Dla funkcji dostępny jest w tym oknie dialogowym element formatu "Tekst funkcyjny ścieżki". Za pomocą przycisku (Następny stopień) uzyskuje się dostęp do przynależnego tekstu funkcyjnego ścieżki, który można wybrać jako element formatu dla automatycznego tekstu funkcyjnego.
Tekst funkcyjny, zdefiniowany za pomocą właściwości bloku, wyświetla się w edytorze graficznym za pomocą plasowanej właściwości Tekst funkcji (automatyczny). Jeżeli przy funkcji został dodatkowo wprowadzony ręczny tekst funkcyjny, to we właściwości Tekst funkcji (automatyczny) wyświetli się ten tekst.
Aby w projekcie odnaleźć takie funkcje, przy których tekst funkcyjny został wprowadzony zarówno ręcznie, jak i zdefiniowany za pomocą właściwości bloku, w klasie komunikatów 007 "Urządzenia" można zastosować komunikat przebiegu kontroli 007033.
Zobacz również