Na stronach schematu przyłącza symboli graficznych lub symboli połączeń, które znajdują się pionowo lub poziomo dokładnie naprzeciwko siebie, zostają automatycznie połączone. Ta funkcja określana jest mianem autoconnecting, a powstające przy tym linie połączeń nazywane są liniami połączeń. Podczas wstawiania i przesuwania symboli wyświetlany jest podgląd linii połączeń.
Linie autoconnect są najpierw wyłącznie w formie graficznej, do momentu, gdy powstają połączenia. Dochodzi do tego podczas wielu akcji (np. przy otwieraniu strony) w sposób automatyczny, ale może być także wykonane w każdym momencie ręcznie. Pojedyncze połączenie może otrzymywać swoje dane poprzez ustawienia projektu, z potencjału lub z punktu definicji połączenia.
Poprzez symbole połączeń, takie jak trójniki lub skrzyżowanie, oznakowywany jest przebieg połączeń. Odprowadzenia lub skrzyżowania połączeń można przedstawiać albo jako pojedynczy punkt lub z ustaleniem celu. W ostatnim przypadku kolejność połączeń jest widoczna bezpośrednio; jest ona ustalona na podstawie wewnętrznej logiki symbolu połączenia (śledzenia celu).
Połączenia przedstawiane są na schemacie odpowiednio do ustawionych danych linii. Dane linii można ustawiać dla projektu, potencjałów lub pojedynczych połączeń.
Źródło i cel połączeń
Do połączenia należą zawsze informacje dotyczące miejsca podłączenia obydwu końców; są to źródło i cel połączenia. Do określenia źródła i celu porównuje się standardowo Identyfikatory aparatu podłączonych funkcji. W celu porównania stosowane jest sortowanie oznaczeń struktury w zarządzaniu oznaczeniami struktury, a "mniejszy" identyfikator aparatu staje się źródłem. Dodatkowo zostaną uwzględnione również połączenia nieumieszczone. Jeśli między dwoma funkcjami istnieje więcej połączeń, to jedna funkcja we wszystkich połączeniach zawsze stanowi źródło, a druga funkcja we wszystkich połączeniach stanowi cel.
Przykład:"Mniejszy" ID w przypadku tych samych oznaczeń struktury oznacza mniejszą liczbę niż licznik / oznaczenie przyłączy (np. EB3+ET4-X1:2 < EB3+ET4-X1:5) lub identyfikator stojący w alfabecie przed innym identyfikatorem (np.EB3+ET4-K1:2 < EB3+ET4-X1:2).
W przypadku różnych oznaczeń struktury decydujące znaczenie ma pozycja identyfikatora w zarządzaniu oznaczeniami struktury. "Mniejszy" identyfikator oznacza tu wyższą pozycję w danej tabeli. Dlatego identyfikator miejsca montażu ET1 jest standardowo plasowany przed identyfikatorem ET3. Zgodnie z tym np. EB3+ET1-X1:10 stanowi źródło a EB3+ET3-X1:4 cel połączenia.
Wskazówki:
- Symbole połączeń (np. kąty, trójniki, itd.) nie są celami. Ekranowania prowadzone są często tylko po jednej stronie, i wtedy samo ekranowanie jest celem.
- Poprzez ustawienie Ustal źródło i cel połączeń z plasowania (dostępne w punktach menu Opcje > Ustawienia > Projekty > "Nazwa projektu" > Połączenia > Ogólnie) można ustalić, że źródło i cel nie są ustalane przez ID, lecz przez pozycję graficzną podłączonych funkcji. Odpowiada to zachowaniu w EPLAN przed wersją 1.9 SP 1. Ustawienie to nie ma wpływu na połączenia kablowe.
Zamień źródło i cel
Zobacz również
Ustal właściwości połączeń poprzez punkty definicji połączeń